بیهوشی عمومی در دندانپزشک کودکان

به گزارش گروه بازار خبرگزاری علم و فناوری آنا، دندانپزشکی آرام بخش از بیهوشی عمومی برای اطمینان از موفقیت یک روش دندانپزشکی حساس یا گسترده استفاده می کند. در دندانپزشکی کودکان، این به معنای خواباندن کودکان است، بنابراین آنها می توانند کاملاً بی حرکت و آرام بمانند در حالی که دندانپزشک آنها را درمان می کند تا لبخندهای روشن و جوان آنها را بازگرداند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اما اجازه دهید با آن روبرو شویم، قرار دادن فرزندتان در بیهوشی عمومی می‌تواند بسیار ترسناک به نظر برسد، به خصوص اگر نمی‌دانید چه انتظاری دارید. به هر حال، بسیاری از چیزهایی که در مورد بیهوشی می دانیم به جراحی های گسترده مرتبط است و مهم است که بدانیم در اینجا اینطور نیست. به همین دلیل است که ما پیش رفتیم و تمام سوالاتی را که در ذهن شما می گذرد پرسیدیم تا دقیقا بدانید که از دندانپزشک فرزندتان چه بپرسید و چه انتظاری داشته باشید. در نهایت باید دقت داشته باشید برخی از درمان ها مانند فلورایدتراپی نیازی به آرامبخشی ندارند.

چرا باید از دندانپزشک فرزندتان در مورد بیهوشی عمومی سوال کنید؟

به عنوان والدین، ما می دانیم که شما فقط بهترین ها را برای فرزندان خود می خواهید، و بخش بزرگی از آن حمایت از نیازها و رفاه آنهاست. بنابراین، هنگامی که دندانپزشک کودک شما می گوید که کودک شما باید برای کشیدن دندان، کانال ریشه یا درمان حفره قرار گیرد، مهم است که دلیل آن را درک کنید.

در دندانپزشکی کودکان، دندانپزشکان بیهوشی عمومی را توصیه می کنند تا کودکان در طول درمان راحت باشند. بدون لرزیدن دست‌ها و پاها، جیغ زدن و اضطراب، درمان‌ها به احتمال زیاد به آرامی پیش میبرند و موفقیت را در اولین بار تضمین می‌کنند. همچنین مهم است که بدانید بیهوشی عمومی به سادگی انجام نمی شود. به همین دلیل است که هنگام بروز مشکل، حتما از دندانپزشک کودک خود بپرسید که چه کسی آن را ارائه می دهد. اگر داروی بیهوشی توسط یک دندانپزشک معتبر یا دندانپزشک اطفال یا توسط یک آرام بخش یا پزشک بیهوشی جداگانه در کلینیک تجویز شود، می دانید که در دستان مناسب هستید. دانستن این موضوع باعث آرامش والدین می شود، زیرا آنها می توانند تضمین کنند که فرزندانشان در بهترین دستان هستند.

قبل از رویه آرامبخشی

 

 

هنگامی که دندانپزشک کودک شما توصیه کرد که کودک خود را تحت بیهوشی عمومی قرار دهید، حتما این سوالات را بپرسید تا بتوانید برای این عمل آماده شوید:

چرا دندانپزشک من به کودکم آرامبخش توصیه می کند؟

دندانپزشک ممکن است آرامبخش را برای درمان دندان کودک شما به دلیل موارد زیر توصیه کند:

سن کودک - کودکان بسیار کوچک در همکاری با درمان مشکل دارند.

طول عمل – کودکان خردسال ممکن است نتوانند به اندازه کافی ثابت بنشینند تا به طور ایمن عمل را انجام دهند

تهاجمی بودن درمان مورد نیاز

پیچیدگی روش مورد نیاز مانند اصلاح شکاف لب یا کام.

آرام کردن کودک برای درمان دندان باعث می شود که کودک در حالت اضطراب کمتری درمان شود. کودکان معمولاً جزئیات روش هایی را که می تواند به آنها کمک کند برای درمان های بیشتر برگردند و همچنین برای جلوگیری از عامل ترس که می تواند منجر به فوبیای دندانی در بزرگسالان شود.

هر چیزی که باید در مورد فرزند من بدانید؟

مطمئناً، دانستن طعم و مزه بستنی عروسکی مورد علاقه آنها بسیار خوب است، اما همچنین مهم است که دندانپزشک کودک شما تمام اطلاعات مورد نیاز برای ادامه کار را داشته باشد. حتی برای کودکان خردسال، در دندانپزشکی کودکان، این امر رایج است که دندانپزشکان نیاز به تاریخچه پزشکی کامل داشته باشند. این به این معنی است که کودک خود را به طور کامل ارزیابی کنید تا مطمئن شوید که آلرژی، داروهای فعلی و بیماری های قبلی باعث ایجاد عوارض در طول عمل و حتی در طول دوران نقاهت نمی شوند.

آیا فرزندم چیز خاصی باید بنوشد یا بخورد؟

هیچ کس دوست ندارد بچه ها را گرسنه ببیند، اما اگر دندانپزشک شما بیهوشی عمومی را برای عمل آنها توصیه می کند، باید بدانید که ممکن است محدودیتی برای دریافت غذا و مایعات آنها وجود داشته باشد. حتماً از دندانپزشک کودک خود در مورد مدت زمانی که باید قبل از عمل بدون غذا یا نوشیدنی بمانند بپرسید. پایبند بودن به ساعت در اینجا بسیار مهم است، زیرا بیمارانی که قبل از عمل غذا یا مایعات مصرف می کردند، نمی توانند آرام بخش شوند. دندانپزشک شما همچنین ممکن است بتواند نکاتی را برای رفع گرسنگی یا خشکی گلو ارائه دهد، بنابراین می توانید کودک خود را قبل از عمل در روحیه خوبی نگه دارید.

آیا فرزند من به داروهای قبل از عمل نیاز دارد؟

اگر دندانپزشک کودک شما یک آرام بخش قبل از عمل تجویز می کند، مطمئن شوید که دستورالعمل های مناسب را برای تجویز آن در خانه دریافت کرده اید. همچنین، از این که بپرسید آیا چیزی وجود دارد که باید به آن توجه کنید، مانند نشانه هایی مبنی بر اثرگذاری دارو و مهمتر از همه، مطمئن شوید که در مورد زمان بندی آن سوال کنید، زیرا بیشتر داروهای قبل از عمل باید چند ساعت قبل از عمل مصرف شوند تا تاثیر بگذارند.

در طول پروسه چه چیزی بپرسید

زمان آن فرا رسیده است که لبخند درخشان و سالم را به کودک خود بازگردانید، اما قبل از آن، فراموش نکنید که با دندانپزشک بنشینید تا اطلاعات واضحی در مورد روش و بهبودی دریافت کنید:

کودک من تحت چه سطحی از آرامبخشی قرار خواهد گرفت؟

مهم است که بدانید حتی اگر کودک شما به طور کلی در مورد روش های دندانپزشکی می ترسد یا مضطرب است، بیهوشی عمومی تنها راه حل نیست. در برخی موارد، دندانپزشکان فقط آرام‌بخشی حداقل یا متوسط را توصیه می‌کنند که در آن کودکان آرام هستند، اما همچنان بیدار هستند. همچنین، برخی از موارد تنها به آرامبخشی عمیق نیاز دارند که در آن بیماران به سختی بیدار هستند.

رایج ترین روش آرام بخشی چیست؟

 

 

رایج‌ترین نوع آرام‌بخشی در دندانپزشکی، استفاده از آرام‌بخش‌های حداقلی مانند اکسید نیتروژن (با استنشاق از طریق ماسک) یا مصرف آرام‌بخش‌هایی مانند آتیوان برای آرامش بیمار است. اکسید نیتروژن همراه با اکسیژن تامین می شود. این بیمار را قادر می سازد تا هوشیاری خود را در حالت آرام نگه دارد. با افزایش سطح آرام بخشی، ممکن است همراه با سایر داروها برای افزایش موقت اثربخشی آن استفاده شود و ممکن است کمی خواب آلودگی ایجاد کند.

انواع دیگر بیهوشی

علاوه بر بیهوشی عمومی، چندین نوع بیهوشی دیگر نیز وجود دارد که می‌توان از آن‌ها برای اعمال خاصی استفاده کرد. آنها عبارتند از:

بی حس کننده موضعی

بی حس کننده اپیدورال

بی حس کننده نخاعی

بلوک های عصبی

این روش چقدر ایمن است؟

روش‌های دندانپزشکی کودکان معمولاً بی‌خطر هستند، از جمله آن‌هایی که تحت بیهوشی عمومی انجام می‌شوند. بسته به کلینیک، والدین ممکن است اجازه ورود به اتاق عمل یا عمل را نداشته باشند، بنابراین مهم است که اطمینان حاصل کنید که فرزند شما در دستان امن است.

پس از رویه آرامبخشی

 

 

درمان دندان کودک شما با آخرین بخیه یا کشیدن دندان به پایان نمی رسد. این دوره نقاهت است که می تواند سلامت دهان و دندان آنها را به خطر بیندازد، بنابراین دریغ نکنید که از دندانپزشک کودک خود بپرسید که چگونه می توانید به بهترین شکل از او حمایت کنید:

فرزندم چه زمانی بیدار می شود؟

اگر کودک شما تحت بیهوشی عمومی قرار می گیرد، می توانید انتظار داشته باشید که فورا از خواب بیدار نشود و باید اثرات آن را در بهبودی از شیر گرفته شود. اطمینان حاصل کنید که دستورالعمل های واضح و دقیق از کلینیک در مورد نحوه مراقبت از کودک خود در این مدت دریافت کنید. همچنین، داشتن اطلاعات تماس اضطراری در صورت بروز هر گونه عارضه مهم است - نه اینکه با دندانپزشک مناسب کودکان به آن نیاز داشته باشید.

رفتن به خانه بعد از آرامبخشی

 

 

قبل از اینکه فرزندتان را به خانه ببرید، پزشک یا پرستار شما با شما صحبت خواهد کرد. آنها به شما می گویند که چه زمانی باید با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود پیگیری کنید، چه داروهای ضد درد (در صورت وجود) و مواردی که باید مراقب آنها باشید. شما میتوانید با مراجعه به مطلب مراقبت های پس از دندانپزشکی کودکان از این مراقبت ها بیشتر آگاه شوید.

چگونه والدین می توانند کمک کنند؟

بیهوشی معمولاً بسیار ایمن است و اکثر بچه ها هیچ مشکلی ندارند. برخی تحقیقات می‌گویند که بیهوشی عمومی یا آرام‌بخشی طولانی مدت در کودکان زیر 3 سال می‌تواند منجر به تغییراتی در رشد مغز شود. اما داده های جدیدتر اطمینان بخش است. مطالعات طولانی مدت برای بررسی این موضوع ادامه دارد. اگر فرزند شما کمتر از 3 سال دارد و نگران بیهوش شدن او هستید، با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود صحبت کنید.

انتهای پیام/

منبع: آنا

کلیدواژه: دندانپزشکی بیهوشی کودکان متخصص دندان دندانپزشکی کودکان بیهوشی عمومی داشته باشید قبل از عمل آرام بخشی مراقبت ها آرام بخش کودک خود

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۰۸۳۸۱۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مداخله به‌هنگام، راه کنترل نشانه‌های اوتیسم

در حال حاضر هیچ درمان قطعی و مشخصی برای اوتیسم شناسایی نشده است، اما روش‌های زیادی برای کاهش علائم و افزایش توانایی‌های فرد مبتلا وجود دارد، اگر اطرافیان کودک با نشانه‌های رفتاری آغازین اختلال اوتیسم آشنا باشند، با انجام مداخلات به‌هنگام می‌توانند از تشدید علائم آن جلوگیری کنند.

به گزارش خبرگزاری ایمنا، اوتیسم که به علت وجود نقص‌هایی در برقراری ارتباط اجتماعی، ارتباط چشمی، مناسبت‌های اجتماعی و فرو رفتن فرد مبتلا در خود است، به معنای لغوی در خود ماندگی نیز شناخته می‌شود و در گروه اختلالات عصبی-رشدی قرار دارد، زیرا بر رشد عصبی و عملکرد مغز تأثیر می‌گذارد و از ابتدای دوره رشد کودک آغاز می‌شود و تا پایان عمر او ادامه خواهد داشت‌.

برای درمان اختلال اوتیسم داروی خاصی وجود ندارد و تنها با مداخله‌های آموزشی و رفتاری طولانی مدت می‌توان از شدت علائم آن کاست، این اختلال در سه سال اول زندگی کودک آغاز می‌شود که اگر اطرافیان کودک با نشانه‌های رفتاری آغازین آن آشنا باشند، با انجام مداخلات به‌هنگام مانند رفتاردرمانی، کار درمانی و آموزش ویژه می‌توانند از تشدید علائم آن جلوگیری کنند.

در حال حاضر هیچ درمان قطعی و مشخصی برای اوتیسم شناسایی نشده است، اما روش‌های زیادی برای کاهش علائم و افزایش توانایی‌های فرد مبتلا وجود دارد، به نظر می‌رسد تشخیص زودهنگام بیماری و شروع روش‌های درمانی تأثیرات مثبت بیشتری بر بهبود وضعیت فرد داشته باشد.

نقش و تأثیر خانواده‌ها در تشخیص اختلال اوتیسم فرزندان

امیر سالار شریفی، روان‌شناس و مشاور خانواده و دانشجو دکتری روان‌شناسی کودکان استثنایی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا در خصوص غربالگری اوتیسم اظهار می‌کند: اولین افرادی که می‌توانند به صورت آگاهانه و با مداخله زودهنگام متوجه وجود این اختلال شوند، خانواده‌ها هستند.

وی با بیان اینکه خانواده‌ها باید در صورت تشخیص این اختلال آن را بپذیرند و دست به انکار نزنند، می‌افزاید: والدین باید آگاهانه، بدون تعصب و با پذیرش بالا با مشاهده رفتارها و نشانه‌هایی که نسبت به رشد فرزندشان متفاوت است، به متخصصانی که صلاحیت تشخیص این اختلال را دارند مراجعه و مراحل آزمون و مصاحبه را طی کنند تا بتوانند بروز قطعی این اختلال را تشخیص دهند.

این آهنگ‌ساز و فعال حوزه موسیقی درمانی با اشاره به اینکه پس از تشخیص قطعی فرد متخصص نسبت به بروز اختلال طیف اوتیسم باید سعی بر بهبود و کاهش علائم اختلال داشته باشیم، ادامه می‌دهد: به‌طور معمول علائم اختلال طیف اوتیسم در بازه سنی دو تا پنج سال بروز پیدا می‌کنند و فقدان انجام فعالیت‌های معمول می‌تواند هشدار دهنده این موضوع باشد، برای مثال کودک در زمانی که به نسبت همسالان باید توانایی سخن گفتن داشته باشد، اما سخن نمی‌گوید، می‌تواند نشانه‌ای برای ابتلاء به اختلال طیف اوتیسم باشد.

شریفی عنوان می‌کند: دوری کردن از برقراری ارتباط چشمی با دیگر افراد، درگیری‌های حسی مانند بال بال زدن، مشکلات تغذیه و گوارشی، گریه و بی‌تابی بسیار زیاد ناشی از اضطراب بالا، بازی با وسایل محدود یا دوری کردن از انجام بازی‌هایی که اقتضای سن فرزندان است، می‌تواند از دیگر نشانه‌های اولیه تشخیص اختلال طیف اوتیسم باشد.

وی با تاکید بر اینکه اختلال اوتیسم شامل طیف‌های گوناگون است و امکان دارد فرد اوتیسم تنها تعداد محدودی از نشانه‌های این اختلال را دارا باشد، اضافه می‌کند: هرچه بروز و ظهور نشانه‌ها در فرد کمتر باشد، با طیف خفیف‌تری از اوتیسم مواجه خواهیم بود و هرچه تعداد و شدت بروز علائم بیشتر شود، با طیف شدیدتری از اختلال اوتیسم روبه‌رو خواهیم بود.

این روان‌شناس با یادآوری این نکته که بهترین برخورد خانواده‌ها در مواجهه با بروز اختلال طیف اوتیسم در فرزندان، پذیرش است، خاطرنشان می‌کند: افراد اوتیسم در یک بازه زمانی طلایی که به طور معمول کمتر از سن ۱۱ سالگی است، می‌توانند دست به اقدام برای بهبود عملکرد و کاهش علائم بزنند، اما با انکار والدین اقدامی برای بهبود صورت نمی‌گیرد و این زمان طلایی از دست می‌رود.

شریفی می‌افزاید: با توجه به اینکه اعصاب و نورون‌های کودکان اوتیسم در سن طلایی تشخیص، قابلیت بازسازی خود و باز ارتباط‌گیری با دیگر اعصاب را دارند و انعطاف‌پذیری عصبی در سیستم عصبی کودکان اوتیسم اتفاق می‌افتد که سبب بهبود عملکرد آن‌ها می‌شود، نیاز است با مداخله‌های زودهنگام و اقدامات برنامه‌ریزی شده فرد اوتیسم تحت درمان قرار بگیرد.

وی در خصوص مراحل غربالگری و تشخیص اوتیسم بیان می‌کند: سازمان بهزیستی کشور و بعضی از سازمان‌های خصوصی آزمون‌هایی مجازی را در صفحه موتورهای جست‌وجوگر ایجاد کرده‌اند که خانواده‌ها می‌توانند با شرکت در این آزمون‌ها و پاسخ به سوالات آن تشخیص اولیه نشانه‌های اوتیسم را انجام دهند، اما باید برای تشخیص قطعی به متخصص مراجعه کنند.

دانشجو دکتری روان‌شناسی کودکان استثنایی با تاکید بر اینکه نباید برای تشخیص قطعی به نتایج آزمون‌های مجازی اکتفا کرد، می‌گوید: غربالگری اختلال اوتیسم در سنین متفاوت به علت ویژگی‌ها و رفتارهای هر دوره سنی، سوالات متفاوتی دارد و نیاز است برای تشخیص قطعی و دقیق‌تر این اختلال به افراد متخصص مراجعه شود.

شریفی در خصوص هزینه‌های غربالگری عنوان می‌کند: استفاده از آزمون‌های مجازی برخط برای تشخیص خانگی و مراجعه به سازمان بهزیستی برای انجام غربالگری رایگان است و هزینه‌ای برای خانواده‌ها ندارد، اما مراجعه به مراکز خصوصی، خانواده‌ها باید هزینه‌ای را پرداخت کنند.

تشخیص اولیه اختلال اوتیسم با انجام غربالگری / ‏زمان‬ طلایی تشخیص اوتیسم را از دست ندهید

معصومه یزدانی‌پور، پژوهشگر حیطه کودکان با نیازهای خاص و مدرس دانشگاه در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا با اشاره به اینکه فرد اوتیسم نمی‌تواند به صورت اختیاری علائم و نشانه‌های اختلال اوتیسم را کنترل کند، اظهار می‌کند: نداشتن توانایی کنترل کردن نشانه‌ها مربوط به مسئله‌های عصب شناختی است که باعث می‌شود فرد اوتیسم رفتارهایی را از خود بروز دهد که اختیاری نبوده و کنترل آن در توان او نیست.

وی با بیان اینکه انجام غربالگری، مرحله اولیه تشخیص اختلال اوتیسم است و نمی‌تواند سبب کنترل نشانه‌های اوتیسم در افراد شود، می‌افزاید: هرچه غربالگری تشخیص اوتیسم زودتر انجام شود، مؤثرتر خواهد بود، چراکه فرد اوتیسم سریع‌تر وارد فرایند درمان می‌شود و مراحل آن را طی می‌کند.

این دانشجو دکتری روانشناسی و آموزش کودکان با نیازهای خاص با اشاره به اینکه شرایط گوناگونی برای تشخیص اختلال اوتیسم در افراد به‌ویژه کودکان وجود دارد، ادامه می‌دهد: هنگامی که والدین متوجه وجود تفاوت‌های رفتاری میان فرزند خود و دیگر همسالانش شوند، باید برای تشخیص قطعی به متخصص مراجعه کنند، برای مثال اگر فرزندشان در برقراری ارتباط عملکرد ضعیفی داشته باشد و از تماس چشمی با دیگران خودداری کند یا در مواجهه با نور شدید شروع به جیغ زدن کند، می‌تواند نشانه‌هایی از اختلال اوتیسم باشد.

یزدانی‌پور عنوان می‌کند: با افزایش سن فرد اوتیسم، روزهای بیشتری برای مداخله به‌هنگام از دست می‌رود و امکان دارد نتوانیم از دوران طلایی تشخیص اوتیسم به خوبی استفاده کنیم؛ هنگامی که والدین اطلاعات کافی در خصوص تشخیص اختلال اوتیسم در فرزند خود را نداشته باشند، تشخیص اختلال اوتیسم در تعامل فرزند با دیگران صورت می‌گیرد.

وی اضافه می‌کند: با افزایش سن کودک اوتیسم و ورود او در جمعی از افراد هم‌سن و برقراری ارتباط با آن‌ها در قالب کلاس‌های آموزشی سبب بروز تفاوت رفتار فرد اوتیسم با دیگر هم‌سن‌وسالان می‌شود، اما به‌طور معمول در این شرایط مقداری از زمان طلایی تشخیص را از دست داده‌ایم و باید در صورت تشخیص، مداخله به‌هنگام صورت گیرد.

پژوهشگر حیطه کودکان با نیازهای خاص خاطرنشان می‌کند: منظور از مداخله به‌هنگام، برگزاری دوره‌های درمانی برای کودکان زیر شش سال است، زیرا در این سن مغز کودکان انعطاف‌پذیری بیشتری دارد و با انجام تمرین‌های درمانی مانند کار درمانی، بازی درمانی و توانبخشی شناختی، ارتباط بیشتری میان اعصاب مغزی کودک برقرار می‌شود که سبب بهبود عملکرد او خواهد شد.

یزدانی‌پور با اشاره به اینکه گاهی تشخیص اختلال در برخی از افراد اوتیسم در طرح سنجشی که برای ورود کودکان به مدرسه برگزار می‌شود، صورت می‌گیرد، می‌افزاید: به صورت کلی در تشخیص اختلال اوتیسم در کودکان، اطرافیان کودک شامل والدین، خانواده، معلم و مربی متوجه بروز رفتارهای متفاوت کودک می‌شوند و با ارجاع دادن او به متخصص روان‌شناس و روان‌پزشک فرایند تشخیص قطعی کودک انجام می‌گیرد.

وی با بیان اینکه مهم‌ترین ابزار روان‌شناس‌ها برای تشخیص اختلال اوتیسم، بررسی تاریخچه خانوادگی، مصاحبه و مشاهده است، تصریح می‌کند: به طور معمول با بررسی تاریخچه خانوادگی در ابتلاء به اختلال اوتیسم و مصاحبه با والدین فرد مبتلا می‌توانیم بروز اختلال اوتیسم را تشخیص دهیم، همچنین برای بررسی عملکرد و توانمندی‌های فرد اوتیسم نیاز است تا این افراد در یک آزمون هوشی شرکت کنند، اگرچه آزمون‌های دیگری برای تشخیص اختلال اوتیسم وجود دارد، اما بیشتر جنبه پژوهشی دارند و کمتر در تشخیص‌های بالینی مورد استفاده قرار می‌گیرند.

بر این اساس، هنگامی که از درمان اختلال طیف اوتیسم صحبت می‌کنیم، منظور مداخله‌های به‌هنگام است که سبب کنترل شدت بروز علائم و نشانه‌های این اختلال می‌شود، برای مثال با مداخله زودهنگام می‌توان بیش‌تحریکی و کم‌تحریکی افراد اوتیسم را کنترل کرد، اما نمی‌توان به صورت کامل شدت نشانه‌های فرد اوتیسم را به صفر رساند و از بین برد.

تشخیص به موقع اختلال اوتیسم توسط والدین در بهبود و کنترل علائم فرد اوتیسم نقش بسزایی دارد، بنابراین والدین باید با مطالعه و کسب آگاهی در خصوص مراحل رشد کودک، فرزند خود را در ابعاد مختلف فردی، اجتماعی، رفتاری و ذهنی مورد بررسی قرار دهند و در صورت وجود ناهماهنگی، از انکار دوری کنند و به شناسایی و درمان اختلال بپردازند تا با استفاده از زمان طلایی تشخیص بتوانند شدت نشانه‌های این اختلال را در فرزند خود کاهش دهند.

کد خبر 747069